I. Podstawowe informacje o inwestycji

 - długość:31,3 km

- obecny etap: inwestycja zakończona

- lata realizacji: 2009-2012

- wartość projektu: 1,27 mld PLN

II. Opis inwestycji:

1. Przebieg drogi

Początek budowy odcinka drogi S7 km znajduje się w km 175+800 istniejącej drogi nr 7, koniec budowy drogi S7 w km 203+600 istniejącej drogi krajowej nr 7. Początek obwodnicy Olsztynka to rejon pod wsią Królikowo, po czym dalej obwodnica biegnie w kierunku miejscowości Sudwa. Omija skansen, by wyjść na trasę krajową nr 51 za nadleśnictwem Jagiełek w km 109+500 istniejącej drogi krajowej nr 51.  

2. Podstawowe parametry techniczne

• Prędkość projektowa Vp:- 100km/h ;
• Prędkość miarodajna Vm - 110 km/h;
• Szerokość jezdni - dwie jezdnie 2x2 (2x3,5 m);
• Pas dzielący - 12 m (w tym opaski 2x0,5 m);
• Szerokość pasa awaryjnego- 2x2,50 m;
• Szerokość pobocza gruntowego: - min. 2x0,75 m;
• Szerokość korony drogi:- min. 32,50 m;
• Kategoria ruchu - KR6 (KR5 dla S51);
• Obciążenie - 115 kN/oś;

3. zakres inwestycji

• dostosowanie drogi do obowiązujących warunków technicznych dla klasy S o prędkości projektowej Vp=100 km/h,
• geometryczno-wysokościowe rozwiązanie odcinka drogi wraz z dostosowaniem do lokalizacji węzłów drogowych.
• wzmocnienie podłoża gruntowego dla uzyskania właściwych warunków posadowienia dróg,
• wykonanie robót ziemnych (zdjęcie warstwy gleby i humusu, wykonanie wykopów, budowa nasypów),
• rozbiórkę istniejących budynków i nawierzchni drogowych,
• budowę nowych konstrukcji nawierzchni,
• budowę systemu odwodnienia terenu a w tym urządzeń odwadniających korpus drogowy łącznie z budową elementów kanalizacji deszczowej i   przepustami,
• budowę urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego łącznie z oznakowaniem poziomym, pionowym, ekranami akustycznymi i ogrodzeniami,
• budowę obiektów mostowych (wiaduktów drogowych, mostów drogowych, przejazdów gospodarczych, przepustów ekologicznych i estakad drogowych),
• budowę dróg serwisowych,
• nasadzenie zieleni izolacyjnej i estetycznej,
• budowę oświetlenia drogowego w obszarze węzłów „Olsztynek Północ”, "Olsztynek Zachód", „Grunwald”, „Waplewo”, „Rączki”,
• budowę urządzeń podczyszczających i odprowadzających wody opadowe i roztopowe do istniejących cieków,
• budowę zbiorników odparowujących,
• przebudowę (usunięcie kolizji) urządzeń infrastruktury technicznej – urządzenia teletechniczne, energetyczne, melioracyjne, sieć wodociągowa, kanalizacji sanitarnej i gazowa,

3. obiekty inżynierskie:

- 20 wiaduktów drogowych,
- 4 mosty,
- 5 estakad drogowych,

- 1 przejazd gospodarczy,
- przejścia dla zwierząt niezbędne dla bezpiecznej migracji zwierzyny.
 

4. 5 węzłów drogowych „Olsztynek Północ”, "Olsztynek Zachód", „Grunwald”, „Waplewo”, „Rączki”,

III. Ochrona środowiska

- przejścia dla zwierząt niezbędne dla bezpiecznej migracji zwierzyny,
- urządzenia podczyszczające wody opadowe spływające z pasa drogowego,
- ekrany akustyczne 

IV. Dodatkowe informacje

Operacja przenoszenia schronu bojowego SP-96

Schron bojowy SP-96 znajdujący się w pobliżu parkingu w Witramowie kolidował z budową drugiej jezdni drogi ekspresowej S7. Na jego rozbiórkę nie zezwolił Wojewódzki Konserwator Zabytków. Stanęliśmy więc przed wyborem: zmienić przebieg drogi lub przenieść schron.  Dużo tańszym rozwiązaniem okazało się przeniesienie bunkra, ponieważ zmiana przebiegu drogi wiązałby się z wydłużeniem trasy i zbliżeniem jej do zabudowań, co z kolei skutkowałoby koniecznością budowy ekranów akustycznych. To wszystko podniosłoby koszt inwestycji o dziesiątki milionów złotych.

Schron SP-96 waży 464 tony. Żeby możliwe było przeniesienie go w całości, został obudowany stalową klatką o wadze 66 ton. Wymiary klatki to:

dł. – 12m

szer. – 11 m

wys. –  6 m

Klatkę z bunkrem podniosły dwa żurawie gąsienicowe, o udźwigu 500 i 600 ton i przeniosły go w miejsce odległe od drogi o ok. 50 m. Ruch na siódemce podczas przenoszenia schronu nie był zatrzymany.

Schron bojowy SP-96 jest elementem umocnień Pozycji Olsztyneckiej wybudowanej w latach 1938 – 39. Rozpoczynała się ona w Starych Jabłonkach, następnie przebiegała przez jez. Ostrowin, wzdłuż rzeki Drwęcy, jez. Mielno, Waplewo, jez. Omulew, Czarny Piec, Małaszewo, do jez. Kalwa, stanowiąc przedłużenie przebiegającej środkiem Puszczy Piskiej Szczycieńskiej Pozycji Leśnej ku zachodowi. Jej całkowita długość wynosiła 103 km. W skład Pozycji Olsztyneckiej wchodziło 118 schronów biernych dla jednej drużyny piechoty i amunicji oraz 11 schronów bojowych dla broni maszynowej i działek przeciwpancernych. Jednym z jedenastu schronów bojowych jest właśnie schron SP-96 znajdujący się na drugim odcinku dywizyjnym K-2, w skład którego wchodzi jeszcze drugi schron bojowy SP-53 w Mielnie i 30 schronów biernych. Spośród wszystkich pozycji obronnych w byłych Prusach Wschodnich, Pozycja Olsztynecka jest pozycją najlepiej zachowaną. Ilość ocalonych obiektów wynosi ponad 90%. Najlepiej zachowanym obiektem Pozycji Olsztyneckiej jest właśnie przenoszony SP-96, schron bojowy dla dwóch ckm-ów i działka przeciwpancernego. Jest to także jeden z najlepiej zachowanych niemieckich schronów bojowych na terenie naszego kraju.

Informacje nt. Pozycji Olsztyneckiej pochodzą  z książki Wojciecha Rużewicza pt. „Fortyfikacje nowożytne Prus Wschodnich – przewodnik”. Łódź, 2006.