W przypadku gdy przebieg planowanej drogi przechodzi przez cenne siedliska przyrodnicze, konieczna jest ich kompensacja, czyli zespół działań obejmujących w szczególności rekultywację gleby, zalesianie, zadrzewianie lub tworzenie skupień roślinności, prowadzących do przywrócenia równowagi przyrodniczej na danym terenie. Celem takiego działania jest wyrównanie szkód dokonanych w środowisku przez realizację przedsięwzięcia i zachowanie walorów krajobrazowych.
Kompensacja ma na celu zrównoważenie negatywnych skutków realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia w przypadku, gdy ochrona elementów przyrodniczych, w związku z realizacją konkretnej inwestycji, nie jest możliwa.
Jednym z rodzajów kompensacji jest odtworzenie siedliska przyrodniczego. Gdy nowa inwestycja drogowa jest w kolizji z obszarem leśnym, konieczne jest jego wycięcie. Aby zrównoważyć szkodę wyrządzoną środowisku, organ wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, obliguje inwestora do kompensacji cennego siedliska, które zostało zniszczone - np. poprzez nasadzenie w nowym miejscu drzew o składzie gatunkowym odpowiadającym lasowi, który został zniszczony podczas budowy drogi.
Podczas budowy Autostradowej Obwodnicy Wrocławia został wycięty płat łęgu wiązowo-jesionowego i grądu oraz łęgi olchowo-jesionowe. Wojewoda Dolnośląski w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach inwestycji nałożył na GDDKiA obowiązek odtworzenia tych siedlisk na powierzchni odpowiadającej terenowi, na którym została przeprowadzona wycinka drzew. Działania kompensacyjne rozpoczęto w roku 2009. Nasadzenia wykonano na obszarze 6,75 ha na terenie byłych pól irygacyjnych w obrębie Świniary. Z uwagi na to, że odtwarzamy konkretne siedliska leśne, konieczne było posadzanie następujących gatunków drzew: olsza czarna, dąb szypułkowy, wiąz szypułkowy, wiąz pospolity, jesion wyniosły, topola czarna, klon pospolity, klon jawor, grusza pospolita, jabłoń dzika, grab pospolity, lipa drobnolistna oraz krzewów: bez czarny, bez koralowy, czereśnia ptasia, kalina koralowa kruszyna pospolita, leszczyna pospolita, olsza szara, porzeczka czerwona, trzmielina zwyczajna. Tak duże zróżnicowanie gatunkowe nasadzeń jest próbą odtworzenia siedliska, a nie stworzeniem monokulturowej uprawy leśnej. Nasadzenia podlegają kompleksowej pielęgnacji, która polega na trzykrotnym w ciągu roku koszeniu całego obszaru, a początkowo również motyczeniu wokół nowo posadzonych sadzonek. Dodatkowo wykonano zabezpieczenia przeciwpożarowe oraz zabezpieczenia przeciwko zgryzaniu sadzonek przez gryzonie. Wykonywany jest również regularny (minimum dwa razy w miesiącu) przegląd ogrodzenia, aby zapobiec przedostawaniu się na uprawę saren i dzików.
