Budowa obwodnicy Wyrzyska w ciągu drogi ekspresowej nr S10 przebiega po terenach użytkowanych rolniczo. Na większości z nich występują grunty chronione III i IV klasy bonitacyjnej. Długość obwodnicy wynosi blisko 7,8 km. Mniej więcej w połowie budowanej obwodnicy na odcinku 600 m, trasa przebiega przez tereny leśne i przekracza dolinę rzeki Łobżonki, gdzie różnice wysokości terenu dochodzą do 25 m. Na całym odcinku budowanej obwodnicy panują trudne warunki gruntowo-wodne. Rozpoczęcie prac budowlanych opóźniło się z uwagi na okres lęgowy zamieszkującego w dolinie Łobżonki – zimorodka, objętego ścisłą ochroną gatunkową.

Obwodnica miasta Wyrzyska zakłada wybudowanie odcinka drogi po nowym śladzie jako droga jednojezdniowa pomiędzy węzłami drogowymi oraz jako dwujezdniowa na węzłach o następujących parametrach technicznych (docelowo):  

 

-         klasa techniczna drogi                             – S (ekspresowa),

-         prędkość projektowa                               – 100 km/h,

-         szerokość jezdni                                     – 2 x 7,00 m,

-         szerokość opasek zewnętrznych                – 2 x 1,25 m,

-         szerokość pasów awaryjnych                    – 2 x 2,50 m,

-         szerokość poboczy gruntowych                 – 2 x 0,75 m,

-         szerokość pasa dzielącego                       – 4,00 m,

-         dopuszczalne obciążenie osi pojazdów        – 115 kN/oś,

 

Na budowanym odcinku obwodnicy zlokalizowanych jest 6 obiektów mostowych. Dwa z nich to obiekty w ciągu obwodnicy (estakada i wiadukt), a cztery to wiadukty nad obwodnicą.

Najciekawszy a zarazem najtrudniejszy obiekt do wykonania to estakada nad doliną rzeki Łobżonki, zlokalizowany w km 2+743,43.

Rozpatrywany obiekt konstrukcja zaprojektowana jako 5-przęsłowa stalowa skrzynka, zespolona z żelbetową płytą pomostu o schemacie statycznym belki ciągłej.

Rozpiętość poszczególnych przęseł w osiach podpór wynosi 30,0+55,0+75,0+55,0+30,0=245,0 m.

Całkowita długość estakady wynosi 246,96 m, natomiast szerokość całkowita ustroju niosącego wynosi 12,40 m.

Na estakadzie zaprojektowano jezdnię o szerokości 10,60 m (w świetle krawężników) i jednostronny chodnik dla obsługi o szerokości 0,90 m. Szerokość estakady wraz z kapami chodnikowymi wynosi 13,10 m.

Podpora pośrednia jest słupowa, żelbetowa. W podporze zaprojektowano słup rozszerzający się ku dołowi wzdłuż osi obiektu od 1,85 m do 2,90 m u podstawy.

W celu oparcia łożysk w rozstawie 4,00 m wykształtowano oczep o wymiarach w planie 1,85 x 5,40 m.

Podpory skrajne (przyczółki) w formie skrzynki żelbetowej, ze ścianami bocznymi i skrzydłami są dostosowane do wielkości obiektu. Korpus przyczółka, ściana żelbetowa ma grubość 1,50 m, ściana zaplecza (tylna) przejmująca parcie gruntu – 0,80 m.

Ławy fundamentowe przyczółków i podpór pośrednich posadowione są na palach wierconych o średnicy 1,50 m.

Obciążenie: klasa A wg PN-85/S-10030 oraz najwyższą klasę wojskowej normy NATO - STANAG klasa 150.

 Z uwagi na ukształtowanie terenu w dolinie rzeki Łobżonki, warunki gruntowo-wodne jak również bliskość cennego środowiskowo terenu i ograniczenia terenu dla maszyn i elementów konstrukcji, zdecydowano się na scalenie stalowej części konstrukcji estakady przed doliną na podporach montażowych a następnie nasunięcie jej na podpory docelowe.

Do transportu i montażu scalanych elementów konstrukcji wykorzystano żuraw samochodowy o udźwigu 100 T, przemieszczający się po wcześniej wykonanej drodze montażowej za przyczółkiem od strony Bydgoszczy. Elementy na miejsce montażu dostarczane były bezpośrednio z naczep, którymi zostały przywiezione na budowę. Po podjęciu elementu przez dźwig i ustawieniu go na pomocniczych podporach usytuowanych po obu stronach drogi montażowej naczepa opuściła miejsce tymczasowego postoju, aby udostępnić plac dla manewrów dźwigu przy ustawianiu segmentu konstrukcji w miejscu decelowego wbudowania. Zaletą przyjętej metody montażu jest szybkość realizacji oraz możliwość uzyskania wymaganych dokładności przy ustawianiu elementów konstrukcji przed ich scalaniem.

Skrzynkowy dźwigar estakady został podzielony na długości na 19 segmentów montażowych.

Sposób montażu i nasuwania stalowej części konstrukcji estakady:

Scalanie konstrukcji przeprowadzone zostało na dojeździe od strony Bydgoszczy, w wykopie wykonanym za przyczółkiem nr 6 (patrz rysunek). W I etapie montażu zostało zmontowanych i połączonych między sobą 12 segmentów montażowych. Pierwszy z nich oparty został na podporze montażowo-nasuwczej usytuowanej na przyczółku nr 6, pozostałe segmenty zmontowane zostały na podporach tymczasowych usytuowanych na rampie montażowej (nasyp od strony Bydgoszczy). Po zmontowaniu 12-segmentowej sekcji została ona wypchnięta przed docelową podporę nr 5 i w takim stanie rozpoczął się II etap montażu, w trakcie którego zmontowano wszystkie pozostałe segmenty oraz połączono obie sekcje w całość.

Nasuwanie konstrukcji na podpory docelowe odbywało się przy użyciu 2 pras przelotowych zamontowanych na ścianie korpusu przyczółka nr 6 poprzez przekazanie siły naciągu lin z przepon podporowych na podporach nr 3,4 i 6 za pośrednictwem biernych zakotwień.

Z uwagi na znaczne rozpiętości przęsłowe obiektu wynoszące 55,00 i 75,00 m, aby zmniejszyć wielkości sił wewnętrznych wymuszonych wspornikowym wysuwaniem konstrukcji i ograniczyć nadmierne przemieszczenia jej wysuwanego końca zastosowano wspomaganie operacji nasuwania elementami układu wantowego (patrz rysunek). W tym celu na górnej płycie skrzynkowego dźwigara zamocowano w sposób przegubowy 20-metrowy pylon, do którego podczepiona została za pośrednictwem 4 want nasuwana konstrukcja. Po nasunięciu konstrukcji na podpory docelowe opuszczono ją z łożysk nasuwczych na docelowe przed betonowaniem płyty pomostu.

 

Naczelnik Wydziału Mostów

mgr inż. Andrzej Ziółkowski

 

25.05.2009

 

Galeria z nasuwania konstrukcji estakady: